Toen onze Rosie bij ons in huis kwam hadden we al spoedig een koosnaampje voor haar: Monkey. Haar achterpootjes zijn een beetje O beentjes en zo lijkt ze een beetje op een aapje als ze loopt. In het begin vonden wij dit wel grappig er uit zien, al vroegen wij ons af of dit wel goed was.

De dierenarts verwees ons naar een orthopeed toen zij een maand of zeven was. Tot onze schrik zou Rosie moeten worden geopereerd aan haar rechter achterpoot. Een heel zware operatie en een heel lange periode van verplichte benchrust was het vooruitzicht. Wij zagen hier natuurlijk erg tegen op en vonden het heel zielig voor onze Rosie, haar onbezorgde, vrolijke puppy tijd zou plotseling voorbij zijn. Een hoop stress in huis en een onzekere toekomst voor ons hondje.

Mijn vrouw wilde heel graag met Rosie naar Drs. Aharon, wij hadden een heel goede ervaring met haar met ons vorig teckeltje Lotje. Zij heeft haar toen echt heel goed geholpen met een nekhernia, dat was echt super. Daarom maar voor alle zekerheid een afspraak gemaakt met Drs. Aharon, baat het niet dan schaadt het ook niet was ons idee.

Wat waren wij opgelucht toen Drs. Aharon ons het blije nieuws bracht dat Rosie helemaal niet geopereerd hoefde te worden. Zij heeft Rosie meteen onder handen genomen en er werd een trainingsschema meegegeven. We moesten 4 weken later weer terug komen.

Bij terugkomst (5 oktober j.l.) bleek het zo goed te gaan met Rosie dat we niet meer terug hoefden te komen. Op ons verzoek willen wij toch een jaarlijkse controle doen. Wat een goed nieuws en wat kan het tij toch snel keren. Dankzij Drs. Aharon en de intuïtie van mijn vrouw ziet de toekomst voor onze Rosie er een stuk rooskleuriger uit. Berto Bot