Hoera, we hebben onze Sam weer terug! Is hij weggeweest dan? Nee, dat niet, maar Sam had pijn en hij speelde niet meer. Hij blafte naar iedere hond uit zijn buurt en had moeite met opstaan. Dan hoor ik zeggen: dan ga je toch naar de dierenarts? Dat hebben we gedaan. De eerste keer wilde ik naar een orthopeed omdat ik zijn poten wilde laten nakijken. Misschien is het patella luxatie? Bij de orthopeed kon ik niet terecht, alleen via de eigen dierenarts.

Er zijn foto’s gemaakt waarbij de patella iets beweeglijk was, maar wel op zijn plaats. Hij had ook wat artrose, maar dit hoort bij de leeftijd en hij kreeg pijnstilling. Wij waren voorzichtig met hem door hem niet meer te laten rennen en springen met de bal. Soms was hij weer pijnlijk en ging dan weer aan de pijnstilling.

Dat sukkelde zo’n twee jaar of langer door. De laatste keer was hij ergens vanaf gesprongen en zijn achterpoot stond schuin naar buiten. Dat was niet goed, dus weer in de auto naar de dierenarts. Patella was wat beweeglijk en toen voelde hij op zijn rug, daar had hij pijn. Hij kreeg een cortison injectie en moest pijnstillers gaan slikken.

Met twee dagen zou het minder worden. Dat was ook zo, maar na een week ging het weer slechter. De rug zat mij niet lekker en ik dacht: we doen alleen maar aan symptoombestrijding, dus ging ik op zoek in de computer. Daar vond ik Aharon, Orthomanuele diergeneeskunde. Na een telefoontje konden we gelijk de volgende dag daar terecht. Sam werd nagekeken en ja, er moesten drie wervels gecorrigeerd worden in de rug. Pijnlijk, maar wat een kanjer was Sam. Er kwam een advies mee voor thuis: uitrusten in de bench en zeven minuten naar buiten om zijn behoefte te doen en dan weer rusten.

De bench staat normaal gesproken in de auto en dat betekent uitgaan. Nu stond hij in de kamer en zat Sam erin. Zo schattig zoals hij naar ons keek. Wij vertelden: “het is goed Sam, dit moet even, je bent knap hoor!” Dat herhaalden we steeds en hij berustte net zo makkelijk.

Bij de volgende controle nog een kleine wervelcorrectie en een opbouwschema om hem weer geleidelijk aan meer te laten lopen. Hij ging zich zo goed voelen en kwam weer met zijn speeltjes aan. Dat mocht nog niet, dus een afleidingstrucje toegepast om hem te remmen in zijn overactiviteit. Die honden zijn slim en het ging allemaal goed. Het gevolg was dat hij lekkerder in zijn vel zat. Hij blafte buiten niet iedere hond meer weg, liep weer met zijn staart omhoog en gaf zichtbaar aan minder pijnlijk te zijn met opstaan en lopen.

Na een maand zijn we voorzichtig weer met hem gaan spelen. We lieten hem niet springen of onverwachte wendingen maken. Hij heeft weer plezier in zijn leven. Moraal van dit verhaal: gaat het met uw hond niet goed, neem zelf initiatief en laat hem behandelen bij mevrouw Aharon. Baasje blij en de hond kan prettig oud worden.

Namens Kooiker Sam, bedankt voor de hulp!!